Próba szczelności

Grzejniki najlepiej powiesić zaraz po zrobieniu instalacji, ale nie wyjmować ich z opakowania do zakończenia prac wykończeniowych

W domach jednorodzinnych czynnikiem grzewczym w instalacjach co. jest zazwyczaj woda, a elementami, które przekazują ciepło do pomieszczeń - grzejniki lub podłoga z ułożonymi w niej pętlami rur.

Dawniej instalacje prowadzono po wierzchu ścian, nie zwracając szczególnej uwagi na estetyczne konsekwencje takich działań, dzisiaj dąży się do tego, aby widoczne (ale nierzucające się w oczy) były jedynie grzejniki i elementy niezbędne do sterowania. Dlatego nowe instalacje układa się najczęściej w podłodze.

Instalacja w podłodze

Prowadzi się ją od źródła ciepła (najczęściej kotła) do pionowych przewodów, przewodami na poszczególne piętra, a następnie - zależnie od architektury i wielkości budynku - sposobem trójnikowym lub rozdzielaczowym do wszystkich grzejników. Ponieważ rozprowadzenie zwykle robi się w podłodze, musi ona być tak zaprojektowana, aby zmieściły się w niej przewody grzejne oraz warstwa izolacji (styropianu lub wełny mineralnej). Rury - i te w podłodze i te układane w bruzdach w ścianie - powinno się prowadzić w osłonie z peszla lub otulinach cieplnych, a w domach o konstrukcji szkieletowej - w przestrzeni między okładzinami szkieletu i przez drewniane słupki, także w otulinie. Należy im zapewnić możliwość swobodnego wydłużania się, wykorzystując zjawisko samokompensacji, czyli unikać długich prostych odcinków, często załamywać trasę instalacji lub prowadzić ją łukami w rurach osłonowych.
W systemie trójnikowym na głównych rurach montuje się trójniki i od nich prowadzi odcinki przewodów do każdego grzejnika. Można stosować rury miękkie ze zwoju lub sztywne. Połączenie rur z trójnikami musi być szczelne i odporne na obciążenia mechaniczne, aby można je było bezpiecznie przykryć warstwą betonu.
W systemie rozdzielaczowym przewody zasilający i powrotny biegnące od i do źródła ciepła doprowadza się do rozdzielaczy (co najmniej jednego zasilającego i jednego powrotnego na każdej kondygnacji). Od rozdzielaczy rury, także zasilającą i powrotną, prowadzi się w rurach osłonowych, najkrótszą drogą, osobno do każdego grzejnika. Jeden rozdzielacz może ich zasilać nawet dwanaście. Rozdzielacze (w miarę możliwości) dobrze jest umieścić w centralnym punkcie kondygnacji, aby ich odległość od poszczególnych grzejników była podobna i jak najmniejsza. Na instalacje używa się rur miękkich z tworzywa lub miedzi. W podłodze nie ma żadnych połączeń, które mogłyby być potencjalnym miejscem nieszczelności. System rozdzielaczowy jest dość popularny, ze względu na niewielką liczbę połączeń możliwość odłączenia pojedynczego grzejnika od instalacji w razie awarii.