Kominek z systemem DGP

Po rozpaleniu w kominku z DGP do pomieszczeń szybko dociera ciepłe powietrze, ale gdy ogień w palenisku przygasa, równie szybko w domu robi się chłodno

W instalacjach z kominkiem wyposażonym w DGP nośnikiem ciepła jest powietrze.

W pomieszczeniach nie ma grzejników. Są za to nawiewniki - ścienne lub sufitowe (anemostaty), przez które nawiewa się do pomieszczeń gorące powietrze. Jest ono transportowane do nawiewników siecią kanałów powietrznych. Ruch w kanałach może się odbywać grawitacyjnie, jeśli nie są zbyt rozległe i w większości pionowe. Gdy nawiewniki znajdują się dalej niż 2-3 m od osi paleniska (w poziomie), trzeba go wymuszać elektryczną turbiną. Jej moc musi być dobrana do wysokości domu i długości kanałów wentylacyjnych, czyli do wielkości instalacji i występujących w niej oporów. Powinna być umieszczona z dala od pomieszczeń, w których przebywają ludzie, na przykład na nieużytkowym poddaszu lub w pomieszczeniu technicznym, aby odgłosy jej pracy nie były zbyt dokuczliwe. Szczegółowy opis kominka z DGP w serwisie: http://www.tapis.pl/dgp/

Ciepłym powietrzem z kominka można ogrzewać nie tylko domy parterowe ale również piętrowe, jednak trudniej ukryć w nich kanały rozprowadzające powietrze, które w domach jednorodzinnych mają średnicę od 100 do j 250 mm lub taką samą szerokość, gdy są prostokątne. Można do tego wykorzystać na przykład strop podwieszany. Ogrzewanie kominkowe będzie skuteczne tylko wtedy, gdy powietrze będzie mogło swobodnie cyrkulować od źródła ciepła do ogrzewanych pomieszczeń i z powrotem. Dlatego pomieszczenia nie mogą być szczelnie oddzielone. Ogrzewanie kominkiem z DGP ma wszystkie wady ogrzewania powietrznego - po zaprzestaniu dokładania opału do paleniska w pomieszczeniach szybko robi się zimno, a wdmuchiwanie ciepłego powietrza wzmaga krążenie kurzu.