Z pomocą kominka

Instalacje z kominkiem z płaszczem wodnym są droższe niż instalacje z DGP ale przez wielu inwestorów uważane za bardziej uniwersalne i wygodniejsze

Ogrzewanie kosztuje niemało, ale nie sposób się bez niego obejść. Można za to próbować obniżyć wydatki na nie, na przykład poprzez instalowanie urządzeń grzewczych zasilanych tanim paliwem.

Źródłem niedrogiego, a na dodatek ekologicznego ciepła może być na przykład kominek. Drewno opałowe nadające się do spalania w kominku ma wartość opałową mniej więcej 12 MJ/kg i kosztuje około 200 zł/m³ Ogrzewanie drewnem jest prawie trzy razy tańsze niż olejem opałowym i ponad półtora raza tańsze niż gazem ziemnym. Aby używać kominka jako podstawowego źródła ogrzewania, trzeba zgromadzić przed sezonem grzewczym znaczną ilość dobrego jakościowo drewna.
Jeżeli kominek zostanie wyposażony we wkład i tak zwany płaszcz wodny lub system Dystrybucji Gorącego Powietrza (DGP), może być wydajnym źródłem ciepła dla całego domu. Jednak w świetle obowiązujących przepisów nie może być jedynym. Zresztą z powodu konieczności stałego nadzorowania jego pracy byłoby to bardzo niewygodne. W domu, oprócz kominka, powinien być drugi, niezależny układ ogrzewania, który mógłby wspomagać ogrzewanie kominkowe w okresach bardzo dużego zapotrzebowania na ciepło (w czasie silnych mrozów) albo zastępować je podczas kilkudniowej nieobecności domowników, kiedy nie będzie komu dokładać opału do paleniska.

Z płaszczem wodnym.

Taki kominek ma wężownicę zamontowaną wokół okapu (zwaną płaszczem wodnym). Przepływająca nią woda ogrzewa się od gorących spalin i następnie jest kierowana do instalacji wodnego ogrzewania grzejnikowego. Układ jest więc bardzo podobny do klasycznej instalacji centralnego ogrzewania z kotłem na paliwo stałe (drewno), z tą różnicą, że źródło ciepła znajduje się w salonie, a nie w kotłowni, i nie traci nic z walorów od wieków przynależnych kominkowi - ozdoby domu i symbolu domowego ogniska. Moc cieplna kominków z płaszczem wodnym wynosi od kilkunastu do mniej więcej 40 kW. Nie jest stała, lecz zależy od ilości paliwa w palenisku i fazy jego spalania. Niektóre kominki mają elektroniczne sterowniki, które sterują pracą pompy obiegowej, a w kominkach z mechanicznym nawiewem powietrza do paleniska także pracą wentylatora nawiewnego. Umożliwia to automatyczne sterowanie procesem spalania, tak jak w nowoczesnych kotłach na paliwa stałe. Kominkiem z płaszczem wodnym można ogrzewać dom o powierzchni do mniej więcej 350 m². W celu zapewnienia ciągłości pracy instalacji centralnego ogrzewania zasilanej przez kominek z płaszczem wodnym również wtedy, gdy nie będzie komu dokładać drewna do paleniska, montuje się w niej drugie niewymagające stałej obsługi źródło ciepła, na przykład kocioł elektryczny, gazowy lub olejowy, i urządzenia do automatycznego sterowania ich współpracą. Coraz częściej kominki z płaszczem wodnym łączy się w jednej instalacji z kolektorami słonecznymi. W słoneczne dni, zamiast spalać drewno, korzysta się z darmowej energii słonecznej. W praktyce energia pozyskiwana przez kolektory wystarcza przede wszystkim do przygotowywania ciepłej wody użytkowej w okresie od wiosny do jesieni. Dzięki temu nie trzeba palić w kominku w czasie, gdy i tak w domu jest gorąco (latem) i uruchomienie kominka zwiększyłoby dyskomfort cieplny.